Auteur: <span>Jozef</span>

Play

Bart Coenen noemt zichzelf een wereldverbeteraar en sloot daardoor op jonge leeftijd aan bij de groene beweging. Algauw werd hij lid van Agalev (Later Groen!) en sloot hij aan bij VELT waar hij hoofdredacteur werd van hun tijdschrift. Maar het zat hem niet zo lekker en telkens weer worstelde hij met de dogma’s van deze groeperingen. Nu, zoveel later noemt hij zichzelf de eerste Ecomodernist van Vlaanderen. In deze reekds afleveringen horen jullie hem zijn eigen verhaal vertellen.

Play

Bart Coenen noemt zichzelf een wereldverbeteraar en sloot daardoor op jonge leeftijd aan bij de groene beweging. Algauw werd hij lid van Agalev (Later Groen!) en sloot hij aan bij VELT waar hij hoofdredacteur werd van hun tijdschrift. Maar het zat hem niet zo lekker en telkens weer worstelde hij met de dogma’s van deze groeperingen. Nu, zoveel later noemt hij zichzelf de eerste Ecomodernist van Vlaanderen. In deze reekds afleveringen horen jullie hem zijn eigen verhaal vertellen.

Play

Bart Coenen noemt zichzelf een wereldverbeteraar en sloot daardoor op jonge leeftijd aan bij de groene beweging. Algauw werd hij lid van Agalev (Later Groen!) en sloot hij aan bij VELT waar hij hoofdredacteur werd van hun tijdschrift. Maar het zat hem niet zo lekker en telkens weer worstelde hij met de dogma’s van deze groeperingen. Nu, zoveel later noemt hij zichzelf de eerste Ecomodernist van Vlaanderen. In deze reeks afleveringen horen jullie hem zijn eigen verhaal vertellen.

Play

Bart Coenen noemt zichzelf een wereldverbeteraar en sloot daardoor op jonge leeftijd aan bij de groene beweging. Algauw werd hij lid van Agalev (Later Groen!) en sloot hij aan bij VELT (Vereniging voor Ecologisch Leven en Tuinieren) waar hij hoofdredacteur werd van hun tijdschrift. Maar het zat hem niet zo lekker en telkens weer worstelde hij met de dogma’s van deze groeperingen. Nu, zoveel later noemt hij zichzelf de eerste Ecomodernist van Vlaanderen. In deze reeks afleveringen horen jullie hem zijn eigen verhaal vertellen.

Play

Enkele tientallen jaren geleden hadden weinig kinderartsen van autisme gehoord. In 1975 dacht men dat één op de 5.000 kinderen autisme had. Vandaag bevindt 1 op de 68 zich op het autismespectrum. Vanwaar deze forse stijging? Steve Silberman wijst op ‘een perfecte storm van autisme-bewustzijn’ – een paar artsen met een aanvaardbaarder idee, een onverwacht popcultuur-moment en een nieuwe klinische test. Maar om het echt te begrijpen, moeten we teruggaan naar 1944 toen een Oostenrijkse arts Hans Asperger een baanbrekende paper publiceerde. Hij geraakte in de vergetelheid en sindsdien werd autisme gehuld in misverstanden.