Bart Coenen noemt zichzelf een wereldverbeteraar en sloot daardoor op jonge leeftijd aan bij de groene beweging. Algauw werd hij lid van Agalev (Later Groen!) en sloot hij aan bij VELT waar hij hoofdredacteur werd van hun tijdschrift. Maar het zat hem niet zo lekker en telkens weer worstelde hij met de dogma’s van deze groeperingen. Nu, zoveel later noemt hij zichzelf de eerste Ecomodernist van Vlaanderen. In deze reekds afleveringen horen jullie hem zijn eigen verhaal vertellen.
Goeiedag, het is vandaag zondag 29 november 2015, ik ben Jozef Van Giel en dit is de 250ste aflevering van deze podcast.
Vandaag krijgen jullie het laatste deel over ecomodernisme met Bart Coenen te horen. Hier komt het.
Het citaat van vandaag komt van Ben Goldacre.
Het komt uit zijn eerste boek
Bad Science of in het Nederlands
Wetenschap of kwakzalverij. Ik heb zijn boeken in omgekeerde volgorde gelezen. Begin dit jaar las ik
Bad Pharma en nu deze.
Ik dacht dat het het zoveelste boek zou zijn dat ik las over de onwetenschappelijkheid van homeopathie, accupunctuur en chiropraxie na al die andere die ik al gelezen had, maar uiteindelijk was het een bijzonder boeiend boek waarvan ik weer veel heb bijgeleerd.
Het eerste hoofdstuk begint Goldacre met:
Ik besteed heel veel tijd aan praten met mensen die het niet met me eens zijn – ik kan wel zeggen dat dit mijn favoriete vrijetijdsbesteding is – en ik ontmoet telkens weer anderen die hun opvattingen over wetenschap met me willen delen, ook al hebben ze nog nooit een experiment uitgevoerd. Ze hebben nog nooit eigenhandig een idee getoetst of de resultaten daarvan met hun eigen ogen gezien, en nog nooit zorgvuldig met hun eigen hersenen nagedacht over wat die resultaten betekenen voor het idee dat ze aan het toetsen zijn. Voor deze mensen is “wetenschap” een monoliet, een mysterie en een autoriteit, en niet gewoon een methode.
Wees de eerste om te reageren