Categorie: <span>Publieke opname</span>

Play

Ons stafrecht is zo georganiseerd dat wie een misdaad pleegt hiervoor gestraft wordt. Boontje komt om zijn loontje. Maar de vraag is of dat wel de goede strategie is om tot een betere en geweldlosere maatschappij te komen. Misschien is het beter om een systeem te bouwen waarbij misdaden worden gezien als een mis functioneren van een mens en moeten we het strafrecht zo aanpassen dat het zoekt naar een manier om deze mensen te “genezen” en naar acties die de maatschappij beschermen in plaats van wraak te nemen. Enkele specialisten hebben hierover gediscuteerd tijdens de nacht van de vrijdenker.

Play

(foto: Gerbrich Reynaert)

Ons stafrecht is zo georganiseerd dat wie een misdaad pleegt hiervoor gestraft wordt. Boontje komt om zijn loontje. Maar de vraag is of dat wel de goede strategie is om tot een betere en geweldlosere maatschappij te komen. Misschien is het beter om een systeem te bouwen waarbij misdaden worden gezien als een mis functioneren van een mens en moeten we het strafrecht zo aanpassen dat het zoekt naar een manier om deze mensen te “genezen” en naar acties die de maatschappij beschermen in plaats van wraak te nemen. Enkele specialisten hebben hierover gediscuteerd tijdens de nacht van de vrijdenker.

Play

(foto: Gerbrich Reynaert)

Pieter Bonte is filosoof. Hij is lid van het Bio-ethics Institute of Ghent, waar hij onderzoek doet naar de intrinsieke argumenten voor en tegen mensverbetering: materiële ingrepen die ons niet zozeer genezen, maar ons (schijnbaar?) verder verbeteren door ons slimmer, sterker, mooier en gelukkiger te maken.
Op de Nacht van de Vrijdenker laat Pieter Bonte zijn licht schijnen op het transhumanisme: kunnen we, en is het wenselijk, de door de natuur gestelde grenzen van het menselijk bestaan te overstijgen?

Play

(foto: Gerbrich Reynaert)

Het grote probleem van deze tijd is niet dat we het niet goed hebben, maar dat we niet weten hoe het beter kan. Historicus Rutger Bregman weet daar wel raad mee.

Play

(foto: Gerbrich Reynaert)

Kritisch denken is bij uitstek een gereguleerd denken: een denken dat z’n kwetsbaarheid erkent en, dankzij het volgen van strenge regels, de valkuilen van het irrationalisme vermijdt. Leggen deze spelregels beperkingen op aan de vrijheid van denken? Johan Braeckman meent dat ze net onmisbare voorwaarden zijn die écht vrij denken mogelijk maken.